Babalar kamu çalışanlarıydı, anneler çoğunlukla ev işçileri. Çocuklar kavak arasında çelik çubuklar arıyorlar, topu yakıyor … her ev suda kendileri, her anne meleklerini besliyor. Her şeyden önce Ramazan, iple çeken neşeli günler. Örneğin açık hava sineması. Geceler Iftar’dan sonra ahşap sandalyelere dizildi ve dev ekranda kapandı. Jeneriklerle birlikte her zaman ararlar: Türkaaan şoraaayyy, kadiiir inanıyor …
Oynamak ve Sahur’a hazırlanmak için geri dönün. Her evden iç bir tencere çıkar, saçlar kurulur, yuvarlanma hamurun açılış masasına ulaşır. Eğriler, boş ekmek yağlanır. Gecenin karanlığının kaçırılması kokusu var ve dün gece ertesi sabah vuran küçük kalpler ertesi sabah uyanacak. Ayakkabı ne kadar yastığının yanına saklanmak istedi. Temel olarak, çocukların istekleri yapılır. Çünkü sadece tatillerde alınır. Partinin kahvaltısından sonra yaşlılar, çocuklar yola çıkıp eski tatilleri torunlara taşıyorlar. Çok yaşlanmıyorlar, ama kızmak istemedikleri için torunları ayıklar kötü günler.
Örneğin, 1919 bayramına anlatmak umursamıyor. 30 Haziran’da, İngiliz ordularının ortasında komutan General Milne, Mustafa Kemal’dan Osmanlı Savaş Bakanlığı’na notu ile İstanbul’a çağrılmasını istedi. Sultan, hava değişikliği için Mustafa Kemal’ı öneriyor. İç Mekan Bakanı Ali Ferit verilen görevi yerine getirir. Paşa’da Telgraf. “Hükümeti çok zor bir durumda buldum. Yenilgi dikkatsiz bir hastalıktır. İstanbul’da veya istediğiniz bir yerde uçak değişikliği sormak. Bu nedenle, düşmanın ısrarı sona erecek ve hükümet kurtarılacak.” Aynı gün, başka bir İngiliz General Adana’ya gelir. Resmi kabul töreni şehirdeki insanları yapar. Müftü Efendi podyumda. “İngilizler tüm İslam dünyasına ve Türklere olan sevgiyi kazandı. Bu sefer Türklere Türklerin yardımı için teşekkür ediyoruz (!).” O gün, Yunanlılar kanda Ayirin köylerini boyarken, Mihran Efendi Sabah Ali Kemal’ın bir reklamını yaptı. Dört gün önce İçişleri Bakanlığı’ndan istifa eden Ali Kemal, Peyam’a makale yazarak ülkeye hizmet edeceğini söylüyor. Hizmetinin İngiliz Mandası’nı isteyeceğini yazmıyor. Barış için Paris’e giden Damat Ferit, İstanbul’da Telegrarò: “İngilizler Mustafa Kemal’a şikayet etti”. (Sarez I: 354VD)
Seves Barış!
1920 partisine çocuklara söylenmiyor. O yılın şeker festivalinin ilk günü 18 Haziran’dı. Fransızlar kömür deposu Zonguldan’ı işgal etti. Ruslar sözleri olmaya devam ediyor. İngiliz Atina Büyükelçisi Lord Granville, o gün Dışişleri Bakanı Lord Curzon’a ünlü önerisini yaptı: Yunanistan için küçük ama değerli bir donanma yapmalıyız. “İngiliz gazetesi Alemdar festivalini kutlarken şöyle diyor: la şöyle diyor: Tarihimizin en üzücü ve fantastik anına denk gelen dünyanın her köşesine yerleşen Türkler ve Müslümanlar aniden katılacak. Aniden. (Sariz III: 88; 88; 88; Haziran 1920) Umut verici haberler.
1921 Şeker Günü boyunca birçok şeyin değiştiği açıklanmıyor. 8 Haziran partinin ilk günü. Kemalistler İnönü’de iki kez kazandı. Sizce yenen Yunanca. Hayır. Yiyen emperyalizmdir. Fevzzi Çakmak Paşa o gün orduya bir parti mesajı yayınladı. “Maraç, Kars, İnekü zaferleri. İşgal altındaki yerlerde, insanlar gözyaşları akarken ulusumuz için özgür bir parti yaşadınız. Elybuu bölgesi valisi Kastamonu valisine aşağıdaki konuyu çekiyor:” Bugün, manate ve öküz trolü hizmetten çıkarıldı. “Bugünün torunları partiye düşenlerin bir partisini yapabilir. Daily Mail gazetesi desteği açıklıyor:” İngiliz Akdeniz filosu Robeck’in komutanı Iron Duke ve Kemalisti’nin işleyişi, Kemalisti’yi desteklemek, Yunan limanını desteklemek için Yunanca’ya, Yunanca’ya yönelik diğer savaş gemileri.
Yaşlılar kısmen 1922 torunlarına söyler. Söyledikleri zaferdir, ancak zaferin tabanındaki entegrasyonu tanımlamak akla gelmez. O yıl şeker festivali 28 Mayıs’a denk geliyor. Bahar çiçeklerinin açık olduğu bahar çiçekleri, arıların özü için rekabette, kuşların renklerini beslemek …
Ekonomide açılan çiçek değil, açık değil. Üç aylık İstanbul’un ithalat ve ihracat verileri o gün açıklandı. Ocak-Şubat-Mart ayında 6 milyon 613 bin 63 lira ihracat, ithalat üç kat: 18 milyon 170 bin 426 lira. Kemalistler de açlıklarını alıyorlar, ama zafere. O gün sadece 28 Mayıs’ta Yahudi topluluğu Yusuf Ruso başkanı ve Ankara’nın Türk Ortodoks Başkanı Papa Apostol, Yavel’in azınlıklar üzerindeki baskısının belgelerini ve suçlamalarını yayınlıyor. Yavel, Amerikan Yakın Doğu Yardım Kurulu üyesidir. Makalesini 6 Mayıs’ta The Times’da yayınlamasına rağmen, Türk şemsiyesinde birleşmeye devam ediyor. Kayseri’de, Türk Ortodoks Patrikhanesi Türk Ortodoks Patrikhanesi Başkanı Aki’nin rehberliğinde iki tarafın önde gelen isimleri ve Ermeni delegesi Aki, zulüm suçlamalarını reddediyor. Sadece reddetmekle kalmıyorlar, diyorlar: “Türkler gibi doğduk ve Türk ordusunun zaferi için dua ettik. Venizelos da o gün havlu başlattı. “(Sariz IV: 450; Termalman-Hakikat, 28 Mayıs 1920)
Yunanlılar ve Yunanlılar hayallerini selamlamazlar. Emperyalistler onları desteklemeyi bırakmazlar. Sonuç … Kemalisti Yilmaz, ulus geri gelmiyor. Bu emperyalistler, para, güç ve otorite ile boğulmuş işbirlikçileriyle Türk vatanında yaşayamazlar. Torunlarınızdan çocuklarınıza söyleyin. Zafer, ulustan geri dönmeyenlerdir.
KAYNAK
Zeki Sırahan, Bağımsız Savaş, c. I, III, IV, TTK, Ankara, 1993, 1995, 1996.
